بسم الله الرحمن الرحیم
این مطلب برای کسانی که با فضای مسجد آقاکبیر آشنایی دارند نوشته شده است.
در طول مدتی که در مسجد بودم فهمیدم که هدف والایی که کانون فرهنگی ما دارد انسان سازی است؛ البته در برهه های زیادی این هدف مورد غفلت واقع شده است، اما در کل این خط از رسول الله به ائمه و از ائمه به علما و از علما به حوزه و از حوزه به امام خمینی و از امام خمینی به جبهه و از جبهه به مسجد منقل شده که هدف انسان سازی است. در این مدت دو نوع فرم، روش و قالب برای این محتوای والا دیدم:
1- روش اول: در این روش کارهای بدنی، فیزیکی و سخت افزاری زیادی در جهت تعظیم شعائر تعریف می شود از قبیل برگزاری جشن ها و مراسمات بزرگ، کارهای حجمی سنگین، نصب بیلبورد و بنر، برگزاری کلاسهای تابستانی به صورت سنگین و وقتگیر و ... مسئول کانون در جریان بیشتر کارها حضور مستقیم دارد و سعی میکند مانند نقطه کانونی آینه همه را متحد نگه دارد و در خلال این کارها رفاقتها و رابطهها شکل میگیرد و خوراک معنوی از طریق بزرگترها در گفتگوهای دونفره یا چندنفره و بیشتر از طریق خود مسئول کانون به افراد کوچکتر خورانده میشود. خلاصه مسئول کانون سعی میکرد با همه رفیق باشد و مشکلات روحی آنها را از نزدیک و در گفتگوهای دونفره حل کند.
محاسن این روش زمین نماندن وظیفه مهم تعظیم شعائر و تأثیرات خیلی زیاد گفتگوهای دونفره و لمس مستقیم افراد و درگیر بودن با موضوع «کار برای خدا» است. معایب این روش انرژی و نیروی بیش از حدی است که از مسئول کانون گرفته میشود. واقعاً یک سوال اساسی این است که آیا یک مسئول کانون این قدر باید برای کانونش وقت بگذارد؟
روش دوم: روش گروههای مطالعاتی است. در این روش خوراک معنوی از طریق مسئول گروههای مطالعاتی به افراد خورانده میشود. در این روش تأکید میشود که افراد گروهها نباید وارد کارهای اجرایی شوند. البته خود گروهها برای این که فعالیتشان از خشکی درآید باید فعالیتهایی غیر از مطالعه نیز داشته باشند البته با محوریت گروه.
از محاسن این روش این است که وقت مسئول گروه را کاملاً نمیگیرد. افراد اهل مطالعه میشوند اهل بحث و گفتگو میشوند و سطح اطلاعات آنها افزایش پیدا میکند. از معایب این روش این است که کار تعظیم شعائر روی زمین میماند و خیلی بعید است فرد بتواند معنی «کار برای خدا» را ادراک کند.
حالا من از دوستان میخواهم به سوالاتم پاسخ دهند:
1- بالاخره کدام یک از دو روش بهتر است و چرا؟
2- روش بهتر دیگری غیر از این دو روش وجود دارد؟
3- اصلا آیا تعظیم شعائر این قدرها هم مهم هست؟
محسن علیگو